Koszalin. Dawny młyn miejski (obecnie muzeum)

Pierwszy młyn wybudowano w 1266 roku tuż po lokacji miasta, który w 1274 roku zastąpiono nowym. W 1601 roku w czasie pożaru miasta młyn uległ poważnemu uszkodzeniu. Młyn szybko odbudowano po zniszczeniach, a w 1606 roku dobudowana tzw. dolny młyn. W I połowie XVIII wieku z powodu narastających problemów z utrzymaniem stawu młyńskiego, którego muł uszkadzał urządzenia młyńskie (koła młyńskie i kamienie młyńskie). W 1787 roku przebudowano młyn, podniesiono poziom wody w stawie i zbudowano śluzę. W 1838 roku po przeglądzie technicznym podjęto decyzję o rozbiórce i budowie. Obecny młyn według projektu Krahna został wybudowany w latach 1838-1842 w miejscu poprzedniego młyna wodnego. Budynek młyna wybudowano na planie prostokąta o wymiarach 22 metrów na 13 metrów. Piwnicę wzniesiono z kamienia polnego, a wyższe kondygnacje z cegły. W 1880 roku Karol Gellert zakupił młyn i przystąpił do jego rozbudowy. W latach 1890-1897 do młyna dobudowano eklektyczny budynek zwany pałacem młynarza. Na początku XX wieku planowano młyn wykorzystać do produkcji energii lektrycznej, co udało się osiągnąć w 1924 roku. W latach 1945-1946 budynek zajmowali Rosjanie, którzy wykorzystali ten czas na zdemontowanie i wywiezienie urządzeń i wyposażenia młyna. Po przejęciu młyna przez polskie władze pełnił rolę magazynu. Później budynek mieszkalny wykorzystano na pomieszczenia biurowe Przedsiębiorstwa Przemysłu Zbożowego i Młynarskiego, a młyn wykorzystano na magazyn. W latach 1982-1990 przeprowadzono remont i adaprację budynków na potrzeby muzeum, które ma w nim swoją siedzibę od 1991 roku.