Mury miejskie

Mury miejskie stanowią historyczne fortyfikacje otaczające dawniej miasta, chroniąc je przed atakami z zewnątrz. Już w starożytności budowano mury miejskie, a najbardziej znane z tego okresu to mury Troi, czy Jerycho.

W starożytnej Grecji i bliskim wschodzie mury budowano z nieciosanych kamiennych bloków lub cegieł łączonych zaprawą. W tym czasie mury budowane przez plemiona celtyckie miały formę drewnianego szalunku wypełnionego mieszaniną kamieni i ziemi. W średniowieczu uważano, że każde miasto powinno posiadać mury. Czasami mury nie otaczały miasta w całości, a brakujące fragmenty zastępowały naturalne przeszkody jak skały, rzeki i jeziora. Wjazd do miasta umożliwiały bramy miejskie. Często mury zwieńczano przejściem obronnym z otworami strzeleckimi lub warstwą kamieni wykorzystywanych do zrzucania na agresorów. W celu zwiększenia siły obronnej często wykonywano przed murami fosę, budowano wieże obronne, a nawet dodatkowy mur zewnętrzny. Rozwój broni palnej spowodował zmiany w konstrukcji murów miejskich. W strategicznych miejscach budowano basteje wyposażone w działa. Z uwagi, że mury nie zapewniały wystarczającej obrony przed atakiem artyleryjskim miasta zaczęto otaczać bastionami. Mury miejskie hamowały rozwój przestrzenny miast, a w związku z tym, że straciły swoje znaczenie obronne większość z nich rozstała rozebrana w XIX wieku.