Herb powiatu lęborskiego

Herb stanowi tarcza hiszpańska trójdzielna (w kształcie odwróconej litery T). W prawy górnym polu srebrnym gryf czerwony w lewo. W lewym górnym polu złotym gryf czarny w prawo. W dolnym polu błękitnym lew złoty trzymający basztę srebrną.

Herb powiatu lęborskiego odwołuje się do tradycji i historii tych ziem.

Gryf czerwony nawiązuje bezpośrednio do historycznego herbu całego Pomorza wywodzącego się z godła książąt pomorskich (poświadczonego już na początku XIII w.). Występuje takie na pieczęciach królów polskich m.in. Aleksandra Jagiellończyka z 1501 r.

Gryf czarny jest godłem Kaszubów, które powstało na początku XX w. Dla odróżnienia od właściwego godła Pomorza gryf miał zmienioną barwę na czarną (często bywał też ozdobiony koroną). W tej postaci pojawia się w 1908 roku w winiecie czasopisma Gryf (organ ruchu młodokaszubskiego wydawanego przez A. Majkowskiego).

Takie połączenie obu figur symbolizuje pograniczny charakter ziemi lęborskiej, która była na przestrzeni wieków nie tylko obiektem przetargów politycznych, ale i obszarem rywalizacji kultury polskiej i niemieckiej. Żywioł niemiecki reprezentowany jest tutaj przez czerwonego gryfa zgermanizowanych i sprotestantyzowanych książąt pomorskich, żywioł polski jest ucieleśniony w czarnym gryfie kaszubskim.

Lew złoty trzymający basztę nawiązuje do godła stolicy powiatu. Herb Lęborka przedstawiający lwa - strażnika (bądź opiekuna zamku) znany jest już od XIV w. i występował na pieczęciach miejskich z niewielkimi zmianami (lew siedzący bądź wsparty o basztę, także ukoronowany) Barwa błękitna dominuje w herbach szlachty lęborskiej, symbolizuje także wielowiekowe związki z Bytowem oraz położenie powiatu nad wodą (morzem i rzeką Łebą).