Kazimierz IV Kaźko

Tytuł:
książę na Słupsku 1374 r., pan Dobrzynia i Bydgoszczy 1372 r.

Urodzony:
1345

Zmarł:
02.01.1377

Rodzice:
Bogusław V
Elżbieta

Współmałżonka:
Kenna (od 1360 r., c. Olgierda W. Ks. Litwy)
Małgorzata (od 1368 r., c. ks. mazowieckiego Ziemowita III)

Najstarszy syn Bogusława V i Elżbiety, córki Kazimierza Wielkiego. Urodził się w 1345 r. Wychowywał się na dworze swojego dziadka, Kazimierza Wielkiego. W 1360 r. ożenił się (za staraniem Kazimierza Wielkiego) z Kenną (Joanną), córką Olgierda, księcia Litwy. Po jej śmierci zawarł związek małżeński w 1368 r. z Małgorzatą, córką Ziemowita III, księcia mazowieckiego. W tym też roku został zaadoptowany przez swego dziadka, Kazimierza Wielkiego, który, zapisując mu w swym testamencie ziemię sieradzką, łęczycką i dobrzyńską, wyznaczył go na swego następcę. Miał on szansę objęcia tronu polskiego po Ludwiku Węgierskim.

W ten sposób Kazimierz Wielki planował zjednoczenie części Pomorza Zachod­niego z Królestwem Polskim. Po śmierci Kazimierza Wielkiego w 1370 r. Ludwik Wę­gierski postarał się o unieważnienie testamentu; pozbawił też Kazka najważniejszej części zapisu w testamencie, tj. ziemi sieradzkiej i części dobrzyńskiej, zostawiając mu drugą część ziemi dobrzyńskiej i Kujaw ? jako lenno Korony Polskiej. Kazko ? zda­niem wielu historyków ? nie posiadał zdolności politycznych ani też zapału i energii, by zrealizować testament Kazimierza Wielkiego.

Często przebywał w Polsce.

Zmarł w styczniu 1377 r. na zamku w Bydgoszczy, na skutek wcześniej odniesionej rany przy zdobywaniu opanowanego przez buntowników zamku w Złotoryi. Pochowany został w klasztorze w Byszewie koło Bydgoszczy.

Książę zmarł bezpotomnie, dlatego ziemia dobrzyńska, kujawska oraz zamki w Bydgoszczy i Wałczu, w myśl prawa lennego, przyłączono do Polski.