Barnim XI Stary

Tytuł:
książę pomorski

Urodzony:
1501

Zmarł:
1573

Rodzice:
Bogusław X
Anna

Współmałżonka:
Anna (od 1525, c. Henryka ks. brun.-lauenb.)

Młodszy syn Bogusława X. Studiował w Greifswaldzie i Wittenberdze, gdzie słuchał wykładów Marcina Lutra. Współrządził ze swym starszym bratem Jerzym I. Po śmierci brata (1531) panował samodzielnie. Zwalczał energicznie rozbój. W tej sprawie zawarł porozumienie z królem Polski Zygmuntem Starym i księciem Meklemburgii. Wydał edykt o swobodnym głoszeniu Ewangelii i wyznawaniu wiary. Po dojściu do pełnoletności bratanka, księcia Filipa I (syna Jerzego l), wyraził zgodę na podział państwa zachodniopomorskiego na Księstwo Szczecińskie i Wołogoskie. W wyniku losowania Barnimowi XI przypadło Księstwo Szczecińskie, a Filipowi Księstwo Wołogoskie. Zwierzchnictwo nad Biskupstwem Kamieńskim było wspólne. Wspólnie też uzgadniano sprawy ogólnokrajowe i politykę zagraniczną, był to więc tylko podział wewnętrzny.

W 1534 r. za zgodą obu książąt, tj. Barnima XI i Filipa I odbył się sejm w Trzebiatowie, na którym podjęto uchwałę o wprowadzeniu luteranizmu na Pomorzu Za­chodnim. Za skonfiskowane złote sprzęty liturgiczne z kościołów i za dobra poklasz-torne książęta ufundowali w Szczecinie w 1543 r. półwyższą szkołę, tzw. Pedagogium.

Barnim XI w 1552 r. spotkał się w Gdańsku ze swym kuzynem, królem Polski Zygmuntem Augustem. Spotkanie to umocniło przyjazne stosunki Księstwa Zachodnio­pomorskiego z Polską.

Barnim XI zwany Starym w wieku 67 lat, nie mając potomstwa, przekazał rządy w Księstwie Szczecińskim synowi Filipa I, Janowi Fryderykowi, a sam zamieszkał na zamku w Grabowie pod Szczecinom (zamek ten przebudowany został w 1551 r. z klasz­toru Kartuzów).

Zmarł w 1573 r. Pochowany został w kościele NMP w Szczecinie, a po­tem przeniesiony do kaplicy na zamku w Szczecinie.