Taszczyn pszczeli (Philanthus triangulum)

Gromada: owady (Insecta)

Rodzina: grzebaczowate (Sphecidae)

Inne nazwy: wilk pszczeli

Taszczyn pszczeli osiąga długość 8-17 mm. ma dużą głowę i dość krótkimi, grubymi czułkami. Ma ubarwienie czarne w żółte trójkątne plamki i paski. Samce i samice różnią się układem żółtych plam i wielkością. Samice są większe i mają dłuższe czułki. Przebywa na stanowiskach piaszczystych (południowe zbocza wąwozów, skarp i rowów), gdzie samica buduje gniazdo w ziemi. Wydrąża chodniki o długości 20-100 cm z bocznymi chodnikami zakończonymi komórkami. W jednym gnieździe znajduje się 5-7 takich komórek, w których rozwijają się larwy. Pokarm larw stanowią wyłącznie pszczoły miodne (Apis mellifera). Samica taszczyna chwyta je na kwiatach i paraliżuje ukłuciem żądła. Z woli schwytanych pszczół wysysa zebrany nektar, a same pszczoły pozostawia na miejscu lub obejmuje wszystkimi odnóżami i przenosi do gniazda. Do rozwoju larwy potrzebują 2-3 pszczoły. Dorosłą larwa oplata się w komórce nićmi oprzędu., dzięki temu nie dotyka ziemi, co zabezpiecza ją prze wilgocią i grzybami pleśniowymi. Po spoczynku trwającym 10-11 miesięcy larwa przepoczwarza się. Taszczyn ma bardzo dobrą pamięć. Potrafi znaleźć gniazdo na podstawie różnych obiektów wokół niego. W przypadku pokonania znacznej odległości powróci do niego najkrótszą drogą.