Pieniądz zastępczy Darłowa, Koszalina, Polanowa, Sianowa i Sławna
Chmielecki G.
Pieniądz zastępczy Darłowa, Koszalina, Polanowa, Sianowa i Sławna
Darłowo: GCL.pl 2017
Opracowanie Grzegorza Chmieleckiego pt.: „Pieniądz zastępczy Darłowa, Koszalina, Polanowa, Sianowa i Sławna” omawia pieniądz prowizoryczny emitowany w latach 1917-1923 przez urzędy i firmy zlokalizowane w Darłowie, Koszalinie, Polanowie, Sianowie i Sławnie. Książka została podzielona na siedem części.
Pierwsza część przedstawia ogólne informacje o pieniądzu, w której autor porusza historię pieniądza i jego rodzaje. W tej części również przedstawiono stosowane techniki zabezpieczeń pieniądza i rodzaje wykorzystanych do ich produkcji materiałów.
Następne pięć części prezentuje kolejno emitowane w poszczególnych miejscowościach pieniądze. Podział ten uwzględnia miejscowości, w których mieli siedzibę emitenci bonów. Opisy te są ułożone chronologicznie i dołączone zostały ilustracje przedstawiające różne warianty danego pieniądza, jeśli takie zostały zidentyfikowane. W klasyfikacji poszczególnych bonów uwzględniono między innymi: rodzaj papieru wykorzystanego do druku, rodzaj znaku wodnego, numerację bonów, elementy graficzne i krój zastosowanej czcionki.
W części drugiej zaprezentowano bony emitowane w Darłowie w latach 1919-1923 i w Darłówku w latach 1920-1921. Wydawcą większości bonów w Darłowie była miejska gmina Darłowo. W końcowym okresie inflacji pojawił się jeszcze jeden emitent – firma Georga Schmidthalsa. W Darłówku emitentem wszystkich bonów była gmina Darłówko. Łącznie autor opisał 31 różnych nominałów pochodzących z Darłowa i Darłówka.
W trzeciej części przedstawiono bony emitowane w Koszalinie, które w latach 1921-1923 wydało miasto Koszalin, oraz żetony wydawane przez koszalińskie przedsiębiorstwa. Łącznie autor opisał 25 różnych nominałów.
Część czwarta zawiera opisy bonów emitowanych w Polanowie, które były wydane w latach 1918-1923 przez gminę miejską Polanów. Łącznie autor opisał 13 różnych nominałów.
W części piątej przedstawiono dokumenty skierowane do Urzędu Miejskiego w Sianowie z propozycją druku pieniądza zastępczego. Do pisma załączono próbki bonów drukowanych dla innych gmin. Ostatecznie Sianów nie emitował pieniędzy zastępczych.
W szóstej części omówiono pieniądz zastępczy emitowany w Sławnie w latach 1917-1923 przez miasto Sławno i powiat Sławno. Łącznie autor opisał 13 różnych nominałów.
Ostatnia, siódma część, zawiera leksykon osób związanych z opisywanymi pieniędzmi. Wśród opisywanych osób znajdują przedstawiciele władz, burmistrzowie i radni, czy też właściciele firm zajmujący się drukiem banknotów i biciem monet.
W opracowaniu przedstawiono liczne (211) ilustracje walorów z kolekcji: Deutsche Bundesbank we Frankfurcie nad Menem, HVB Stiftung Geldscheinsammlung w Monachium, Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, Archiwum Państwowego w Szczecinie, Karla-Christiana Boenke z Bonn, Zbigniewa Wojtkiewicza z Koszalina i autora.
